BLOG: Ik hou van jullie allebei

Vlak voor de kerstvakantie was ik op een congres waar het onderwerp ouderonthechting werd besproken. Ouderonthechting is vrij vertaald een proces waarbij na de scheiding de band van een kind met een van beide ouders beschadigd raakt of wordt verbroken, zonder dat daarvoor een rede is als misbruik of mishandeling. Dit kan ontstaan doordat het kind in een loyaliteitsconflict komt. Om zich veilig te voelen vormt het kind met de ene ouder een coalitie en wijst het de andere ouder af.

In mijn praktijk als mediator zie ik dat de meeste ouders bij een scheiding zaken zo goed mogelijk willen regelen in het belang van de kinderen. Aan de andere kant maken ouders die gaan scheiden zelf emotioneel veel door en zijn er vaak negatieve gevoelens over de ex-partner. Ouders doen vaak hun best dit niet aan hun kinderen te laten zien, maar toch voelen kinderen deze emoties haarfijn aan. De ouder deelt onbewust de pijn of de boosheid van de scheiding. Hierdoor is het voor een kind moeilijk zich vrij te voelen in het contact met beide ouders en van beiden te blijven houden, het kind krijgt onbewust het signaal dat het moet kiezen tussen de ouders. Indien dit lang aanhoudt kan het uiteindelijk zijn dat het kind een keuze maakt tussen beide ouders om zo te proberen de spanning op te heffen.

Een kind heeft recht op omgang met beide ouders en de ouders dienen het contact met de andere ouder te bevorderen. Hoe belangrijk ouders dit ook vinden, in de praktijk blijkt het soms moeilijker dan gedacht. Het is niet alleen belangrijk wat de ouders met het kind communiceren, maar ook op welke manier ze dat doen en wat ze daarbij non-verbaal uitstralen. Lukt het ze om het kind het gevoel te geven dat ze de andere ouder steunen en respecteren en dat het kind van beiden mag houden?

Het begint dus voor ouders bij het bewust zijn van hun eigen houding en gedrag en van het effect daarvan op hun kind. Een kind vond het afscheid van de vader steeds heel moeilijk. De vader zei bij ieder afscheid dat hij het kind zou missen. Dit was heel positief bedoeld, maar het riep bij het kind een gevoel van medelijden op voor de vader. Het kind vond het zielig om de vader alleen achter te laten en voelde zich schuldig. We bespraken dat het een optie zou kunnen zijn om bij het afscheid niet te zeggen dat hij het kind zou missen, maar dat hij zou aangeven dat het heel gezellig was. En dat hij het fijn vindt dat het kind het ook leuk heeft bij de moeder. 

Aan ouders dus de uitdaging om in emotioneel moeilijke tijden de andere ouder niet af te vallen, maar te steunen en te respecteren en er als ouders nog steeds samen te zijn voor het kind!

Bron: https://hechtscheiden.com/ouderonthechting-1/index.html

Ga terug naar het overzicht